Moslims voor Cohen?

In partijkamers wordt er op dit moment druk nagedacht over een en dezelfde vraag: hoe winnen we de verkiezingen. Er worden hele plannen geschreven over hoe verschillende bevolkingsgroepen het beste ‘getarget’ kunnen worden. Moslims - Moskee, Moeders - Schoolplein, Ouderen - Bejaardentehuis. En hersenen worden bijkans gekraakt om de moeder aller campagnes te verzinnen. Anno 2010 draait campagnevoeren niet meer om het aantal flyers dat je in één uur op de markt kan uitdelen. Daarmee maak je niet meer het verschil. Het moderne campagnevoeren steekt anders in elkaar en stiekem hoop ik dat het ene campagneteam dat betere doorheeft dan het andere. Hierbij een verkorte cursus campagnevoeren 2.0. Keiharde slogan

In een samenleving waarin alles snel, sneller, snelst moet, valt of staat verkiezingssucces bij een pakkende slogan. Cohen noemde tijdens een optreden bij Pauw en Witteman een paar keer de frase ‘een fatsoenlijke samenleving’ en liet zelfs een beetje doorschemeren dat dit misschien wel onderdeel van de campagneslogan zou worden. Fout! Een goede slogan is fris, kort, krachtig, inclusief, rolt makkelijk over de tong, blijf hangen en is veel- of beter nog allesomvattend. Mensen moeten zich ermee (willen) identificeren. ‘Yes we can’ en ‘Change we can believe in’, need I say more? Creëren van een beweging

Als de boodschap en de slogan helder zijn dan kun je beginnen met het creëren van een beweging. Twitter, Facebook, Hyves, LinkedIn, MySpace, alle sociale media helpen bij het verspreiden van de boodschap. Als je boodschap aanspreekt en opgepikt wordt dan verspreidt die zich vanzelf, als een virus. Mooi voorbeeld van effectief gebruik van sociale media is de ‘Yes we Cohen’ Facebookpagina. Nog geen paar uur na de kandidaatstelling van Cohen was deze pagina in de lucht. Inmiddels telt de groep meer dan 9.000 leden. Nieuwe media bieden enorm veel mogelijkheden. Een van de zaken, bijvoorbeeld, die het succes van de Obama campagne verklaren, is het feit dat er direct met potentiële kiezers gecommuniceerd werd. Dus niet alleen maar via kranten, flyers en televisiedebatten. Zodra je aangaf geïnteresseerd te zijn in Obama kreeg je smsjes en emails met updates en informatie over campagne activiteiten bij jou in de buurt. Stel je voor, Halsema, Balkenende en Cohen, touwtrekkend in je smsbox. Moslims voor ..

Op het moment dat je een movement hebt gecreëerd waar mensen zich graag mee identificeren dan ben je halverwege. Als het goed is, komen dan de artiesten die een speciaal liedje voor je willen maken, bekende mensen die hun steun voor je uitspreken en mensen die binnen hun eigen gemeenschap campagne voor je willen voeren, vanzelf. Dit gebeurde allemaal ook bij Obama en de campagne gaf daar ook ruimte voor. Op een gegeven moment had je posters met: Students for Obama, Italian Americans for Obama, Dogglovers for Obama etc. etc. De lijsstrekker die niet bang is voor ‘Moslims voor ..’ posters, krijgt mijn stem. Hetzelfde geldt voor de partij die (voor de verandering) een fotograaf en vormgever met visie aanneemt om invulling te geven aan de flyers en posters. Met een knipoog

De meeste politici willen er nog niet aan geloven maar humor, en dan met name zelfspot, werkt. Vooral in een campagne. Het beste wat je kunt doen, is datgene, wat de opponent naar je toegooit, opvangen en op een leuke manier onderdeel maken van je campagne. Cohen wordt nu bijvoorbeeld uitgemaakt voor ‘theedrinkende multiculti-knuffelaar’. Waarom niet een Cohen theemerk creëren? En niet alleen flyers maar ook theezakjes met slogan uitdelen? Of een knuffel mét campagneshirt? Ideeën te over. Het laatste wat je moet doen is verkrampt reageren op een aanval. Iedere aanval is immers een kans als je de situatie met humor benadert. Weef hier nog mooie daadkrachtige speeches en natuurlijk de eeuwige flyers en posters doorheen en dan ben je er, bijna. Moge de beste campagne winnen..